Van 20 t/m 25 oktober waren een twaalftal parochianen op bedevaart naar Medjugorje. Oorspronkelijk zouden we vanuit de parochie al eerder hierheen gaan, maar de wereldwijde coronapandemie gooide toen roet in het eten. Dit maal waren de deelnemers persoonlijk benaderd om mee te gaan en zo konden we nu echt onderweg. Vanaf vliegveld Düsseldorf-Weeze vlogen we naar Zadar in Kroatië, om vandaar uit met huurauto’s naar Medjugorje te rijden. Medjugorje is een officiële door de Kerk erkende bedevaartplaats van Maria in Bosnië-Herzegovina. In 1981 melden een aantal kinderen dat zij Maria hadden gezien. Tot de dag van vandaag melden een aantal van deze kinderen (inmiddels al lang volwassen) dat zij Maria nog met een bepaalde regelmaat zien. Medjugorje groeide in al die jaren uit tot een grote bedevaartplaats, waar naar schatting zo’n miljoen mensen per jaar heen pelgrimeren. Dit zal nog verder toenemen, daar het onlangs officieel is erkend als bedevaartplaats.
Medjugorje wordt wel de biechtstoel van de wereld genoemd. Iedere dag staan er lange rijen bij de priesters om gebruik te maken van dit sacrament. Ook dit maal heb ik als priester hier biecht gehoord en vloeiden de tranen bij sommigen rijkelijk. Priesters zeiden in het verleden al over hun ervaringen van het biecht horen: ‘Mijn schoenen worden nat van de tranen’. Dit kan ik beamen.
Iedere avond is er de internationale H. Mis, vooraf gegaan door twee rozenhoedjes. Na de heilige Mis wordt er nog een rozenhoedje gebeden of is er op bepaalde avonden uitstelling van het Allerheiligste. Met velen duizenden wordt buiten de H. Mis gevierd en zijn er tientallen priesters die celebreren.
Met de groep namen we ook deel aan de Duitstalige H. Mis in de ochtend. Een sfeervolle viering met muziek, zang en vaak inspirerende preken. Op maandagochtend beklommen we de verschijningsberg, de berg waar de toenmalige kinderen melding maakten van het zien van Maria. Op donderdagochtend zijn we met een zevental de kruisberg opgegaan. Een echte berg met veel letterlijk geklauter en daarom niet voor iedereen mogelijk.
We hebben ook een bezoek gebracht aan het Cenacolo. Dit is een wereldwijde erkende gemeenschap, die o.a. zorgt voor de opvang van drugsverslaafden. Door een verblijf aldaar komt meer dan 90% van hun verslaving af en komen ze ook vaak tot bekering. Samen het geloof vieren en delen met elkaar is een belangrijk aspect op deze weg. Hun onordelijk leven wordt ingeruild voor een ordelijk leven. Een strak programma van opstaan, gebed, eten en werken. Een Schotse jonge man uit Edinburgh vertelde hier aan ons zijn verhaal, een indrukwekkend getuigenis.
Het was een gezegende en mooie bedevaart en volgend jaar ben ik voornemens opnieuw naar Medjugorje te gaan met een groep pelgrims. De uitnodiging en opgave daartoe zal ergens begin volgend jaar volgen.
U kunt foto’s van deze pelgrimage vinden bij de knop foto’s en films en daarna naar de knop foto’s 2023- te gaan. U kunt ook op deze link klikken.
Pastoor W. van Dijck
